Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email
Print

Rondje Woerden met Nico Oord

Afgelopen week fietste ik een rondje Woerden met Nico Oord. Als je wielrennen zegt, dan zeg je Nico. Bij hem komt dat volledig tot zijn recht, in huize Oord ademt alles wielrennen uit.

Nico is zijn wielrenleven al in de jeugdcategorie begonnen. Als acht jarige reed hij zijn eerste wedstrijden bij de Gooise wielerclub De Adelaar uit Hilversum. Zijn ouders begeleiden hem naar verschillende jeugdwedstrijden door het hele land. Menigmaal stond Nico op het hoogste treetje met onder hem een in tranen geraakte jeugdrenner, die later doorbrak en een bekende profrenner werd.

Zo ging het niet met Nico, hij doorliep de jeugdcategorie, werd nieuweling, junior en amateur. Echt klinkende uitslagen reed hij niet, maar hij bleef plezier houden in zijn sport. Na verloop van tijd reed hij bij RTV Tempo uit Soest, waar hij ook aan internationale wedstrijden deelnam, vaak in België.

We zijn inmiddels Breukelen gepasseerd.
Meestal rijden we naar Breukelen over de Rijksstraatweg, dat is wel zo veilig. Op zaterdag en zondag zijn de Mijndensedijk en het Zandpad onveilig. Dat klinkt misschien gek, maar als we met een groepje renners langs de Vecht naar Breukelen rijden, voelt het echt niet veilig. Dat komt ook door andere wielrenners die als het ware een tijdrit aan het rijden zijn. Vaak is dat ook zo: via Strava, een app op de fietscomputer, kun je een tijd ‘kommetje’ neerzetten en dat vervolgens delen met andere renners via sociale media.

Jaren geleden reed er eens een groepje renners over het Zandpad, terwijl daar op dat moment een viswedstrijd gaande was. Om de vijftig meter hadden de vissers zich aan de walkant genesteld met hun professionele uitrusting, met hengels die bijna tot aan de overkant reikten. Om die weer binnen te halen moesten de vissers ze loskoppelen. En daar ging het fout: bij het binnenhalen kwam een deel van de hengel over de weg te hangen en laten wij daar nou net rijden … De hengel kwam tegen een frame/bidonhouder aan van een van ons. We hadden ontzettend geluk: met wat geslinger en piepende remmen bleef de groep in het zadel. De visserman had minder geluk. Door de klap verloor hij zijn evenwicht en ging hij kopje onder in de Vecht.

Na een tijdje waren er verschillende renners die vanuit Loenen en Vreeland bij Tempo Soest reden. Tot 1988, toen Nico samen met wat renners Rennersclub De Eendracht oprichtte. Deze rennersclub bestaat nog steeds, maar actief in wedstrijden zijn de meesten niet meer.

Op organisatorisch vlak sloeg Nico een andere weg in. Zo hielp hij met het organiseren van de wielerrondes van Loenen, Vreeland, Overmeer(Nederhorst den Berg) en Breukelen, soms in samenwerking met een plaatselijk comité. Maar ook de voorjaarscompetitie van Midden Nederland organiseerde Nico al jaren.

Als ploeg trainden we altijd in de polder aan de overkant van het Amsterdam Rijnkanaal en de A2. In dat gebied, het ‘Groene Hart’, zijn de wegen rustig. Een nadeel is wel dat er altijd wind staat en je meestal wind tegen hebt.

Zo ook vanochtend. Over het kanaal rijden we richting Kockengen. We slaan af om via Kortrijk en Gieltjesdorp in de richting van Haarzuilens te fietsen.

Sinds 12 jaar heeft Nico een trainerslicentie, na een trainerscursus gevolgd te hebben. De voornaamste reden om deze cursus te gaan doen was, dat zijn zoon Spiek ook voor het wielrennen koos. Spiek maakt gebruik van de schema’s die Nico voor hem uitschreef. De Rennersclub heeft tot nu toe geen gebruikt gemaakt van de schema’s die Nico kon aanleveren. De meeste renners zijn inmiddels een recreatieve toerder geworden, maar zeg dat niet als je met de ploeg op pad bent.

Nog steeds gaan we elk jaar op trainingsweekend. In het begin was dat op een vaste locatie in Zuid-Limburg. Maar sinds vele jaren fietsen we overal heen om uiteindelijk, na vier dagen weer in het Loenense aan te komen. Het vertrekpunt ligt meestal in Loenen om vervolgens een rondje Noord Nederland te rijden of richting Vlaanderen en Limburg te gaan. Nico doet de logistiek, regelt de hotels en meer. Eddie Bleijenberg zorgt voor de prachtige routes en Arnold Cramer is de vaste chauffeur, die soms ook een stuk meefietst. Wat opvalt, als je vroegere routes bekijkt, is dat we tegenwoordig op de fiets de route uitlezen via het GPS systeem van Garmin en dat de afstanden behoorlijk wat korter zijn geworden. Was het in het verleden boven de 200 km, nu komen we uit op een kleine 150 km per dag.

We zijn Haarzuilen gepasseerd, het dorpje met een prachtige brink, onder de rook van het kasteel De Haar. We rijden onder het spoor door en slaan af richting Putkop. Dat is ongeveer de plek waar in 1962 een ernstige treinramp heeft plaats gevonden. Via een kronkelend weggetje langs de Oude Rijn rijden we Woerden binnen.

In Woerden geeft Nico bij WTC Woerden training aan een groep jonge renners. Zoon Spiek rijdt voor deze vereniging, die meer te bieden had dan onze plaatselijke Rennersclub. Nico verzorgt de cross-training in de nazomer en winter. In het voorjaar gaan de renners de weg op en in de loop van het voorjaar gaan ze op trainingskamp in Spanje. Dat is een hele industrie geworden, van vakantiehuizen tot fietsverhuur. Je hoeft alleen maar je pedalen mee te nemen, de mooiste fietsen op jouw maat afgesteld, kun je er huren. Nico en Arnold Cramer zitten beiden in het districtsbestuur van de Koninklijke Nederlandse Wieler

Unie(KNWU). Het district bestrijkt een groot deel van Utrecht en Gelderland. Nico is penningmeester en Arnold secretaris. Beide mannen doen nog veel meer bestuurs- en ander vrijwilligerswerk. Zo zijn Arnold voorzitter en Nico secretaris van de Rennersclub en in het verleden was Nico penningmeester van de Oranjevereniging. Al dat werk leverde hen beiden in 2021 een lintje op.

Wij zijn al aardig opgeschoten richting Zegveld. Dat punt is een aardige graadmeter voor hoe het met de vorm is gesteld. Toen je als renner nog zonder fietscomputer en hartslagmeter rondreed was het positief als je binnen het uur de kerktoren van Zegveld passeerde. Door Zegveld naar Meije richting de Saturnusraket, die de vorm heeft van de plaatselijke watertoren. We rijden over een van de mooiste weggetjes langs de Meije, richting Woerdense Verlaat. Daar moet de keuze gemaakt worden of er nog een lusje aan gebreid gaat worden, Breukelen via de Geerkade of Wilnis via de Wilnisse Zuwe? We kiezen voor Wilnis.

Nieuwe plannen

Allerlei plannen komen ter sprake: wat wil je nog rijden? Er zijn nog volop uitdagingen voor oud-renners om aan deel te nemen. Bijvoorbeeld de cyclo-sportieve tochten over een heroïsch parcours. Denk aan de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastogne-Luik en de Waalse Pijl, maar ook aan tochten in de Alpen. De keuze is reuze. Ook de vraag waar het komend trainingsweekend naar toegaat komt ter sprake.

Momenteel is Nico druk bezig met het samenstellen en inrichten van een ‘belofteteam’ voor Midden Nederland. Wielerverenigingen WTC Woerden en WV Eemland uit Amersfoort maken er deel van uit. Het is DTM(Development Team Midden). Elite/beloften zijn de hoogste categorie in Nederland en is een opstap naar de profs. Er is echter te weinig plaats voor wielertalenten uit deze regio omdat er minder ploegen zijn dan bijvoorbeeld in Brabant. Ook Jumbo-Visma heeft een beloftenteam maar om daar voor geselecteerd te worden moet je van heel hoog niveau zijn.

Het team gaat deelnemen aan de Nederlandse klassiekers maar ook in België en Duitsland. 12 renners uit Gooi, Vechtstreek en Eemland maken nu deel uit van het team dat vooral uit 18 jarige talenten bestaat.

In Wilnis richting Vinkeveen, bij Demmerik, komen we langs het fietserscafé De Schansen rijden we over de Ter Aase Zuwe richting Nieuwer ter Aa. Heerlijk wind mee, lekker uitbollen! Het is belangrijk om met wind tegen te beginnen dan heb je op de terugweg wind mee. Voor Nieuwer ter Aa rijden we via Oukoop naar de brug langs de snelweg deze onderdoor, naar Loenersloot. De hoge brug pakken voor de zogenaamde bergprijs ‘hoe ouder, hoe gekker’.

Zo eindigt een mooie rit met een bijzonder mens, Nico Oord. Ik rijd geregeld met hem. Terugkijkend op de ruim 45 jaar, daarin heb ik Nico nooit kwaad zien worden, ook al werden wij er samen ‘afgepierd’. “Verloren energie”, zei hij onlangs, toen ik hem daarnaar vroeg.

HS