Het Rodens Jongenskoor bracht op 9 december 2023 in de Grote Kerk in Loenen het massaal toegestroomde publiek met een geweldig optreden in vervoering
De start was ronduit magisch. Een klein jongetje, gehuld in witte superplie, schrijdt met een kaars door de donkere kerk en zingt spatzuiver een solo. Het publiek luisterde en keek ademloos toe, menig traan welde op. Op enige afstand volgde het volledige koor. Een fraaiere start dit optreden was nauwelijks denkbaar.
Festivals of Lessons and Carols
Het Rodens Jongenskoor legt zich sinds zijn ontstaan in 1985 toe op Anglicaanse koorzang. Een bekende Engelse kersttraditie is het Festival of Lessons and Carols. Voor de pauze zong het koor afwisselend een traditioneel Engelstalig kerstlied (carol) en las iemand een bijbelverhaal (lesson) voor. Het koor bestaat uit veertien jongens en een stuk of tien oudere jongens en mannen. Dit maakt het vierstemmig zingen van de liederen mogelijk.
Traditiegetrouw is Once in royal David’s city het openingslied. Er is solozang, koorzang en dirigent Jaap de Kok nodigt het publiek, bijna dwingend, uit om ook een paar coupletten mee te zingen. Organist Sander van Houten zorgt voor passende begeleiding op het kerkorgel, maar sommige stukken kregen ook een a capella-uitvoering.
Het gezelschap maakt zijn status -als vooraanstaand jongenskoor in ons land- volledig waar. Wat zingen die gasten vreselijk goed! En de mannen laten zich hierbij evenmin onbetuigd. Bij de meeste liederen is het hele koor te horen, af en toe zingen alleen de jongens of is een solo te horen. Al klinkt het koor als geheel erg mooi, het meest onder de indruk ben ik toch van ‘de jongens’. Als zij solo zingen of hun hoge stemmen boven het geheel uitklinken dan gaat mijn hart pas echt open. Ik zie mezelf in gedachten dan weer even terug in de jaren 60 het Sint Johannes de Doperkoor in Boskoop staan, vierstemmig het Halleluja van Händel zingend. Maar misschien zijn deze jochies toch net iets beter…
Aandoenlijk
Niet alleen grote mannen, ook de kleinste jongens waagden zich aan een lesson. Het was ronduit aandoenlijk om te zien dat zij niet eens boven de lessenaar uitkwamen, van waarachter zij hun tekst voorlazen. Dat deden zij overigens in nagenoeg onberispelijk Engels. Dat het ook gewone mensen zijn blijkt als een van de jongetjes even niet verder kan lezen en een andere ongegeneerd gaat zitten gapen.
Het publiek had moeite om tussendoor niet te klappen, want dat niet-klappen was de bedoeling bij dit festival om muziek en teksten mooier in een lijn te laten doorlopen. Het klaterende applaus aan het einde voelde dan ook als een ontlading. We hebben dan net de all time klassieker Silent Night al uit een slordige 200 kelen horen meezingen.
Een beetje lucht
Na de pauze was het programma wat luchtiger. Drie jongens zijn zogenaamd iets te laat en komen rennend aanvliegen en geven een vrolijk stukje opera uit de Zauberflöte van Mozart ten beste, met pianobegeleiding van de dirigent. Die laat even kort horen ook over een geweldige stem te beschikken.
De dirigent hield korte vraaggesprekjes met koorleden, waardoor we wat achtergronden te weten kwamen. Zo werd de betekenis van de rode toga en de witte superplie uitgelegd en we weten nu dat een batch (een soort sjerp) het teken van een leider van (een deel van ) het koor is. Een van de mannen is in 1989 als jongetje begonnen en zingt dus nu nog in het koor. De mannen komen meer in beeld bij The Tree Kings van Peter Cornelius, met een niet onaardige gezongen solo en dan verzorgt dit smaldeel een moderner stuk met veel doemdoem en dadada. Voor zover dit niet al gebeurd was deed de jongen die ook de binnenkomstsolo zong de rest van de harten smelten met wederom een subliem uitgevoerde solo. Het nummer van Händel was beslist niet eenvoudig.
Als de laatste klanken van Hark! The Herald Angels Sing hebben geklonken, verlaat het koor onder een ovationeel applaus de kerk. Volkomen terecht, want dit waren welhaast hemelse klanken!
Fred Nieuwesteeg
Foto’s Monique Molenaar
