Wanneer je ’s zomers wandelt over het jaagpad langs de Vecht richting Nieuwersluis, dan wandel je bij de passantenkade zo de vakantie binnen van de mensen die daar met hun (gehuurde) boot liggen aangemeerd. Met dit mooie zomerse weer besloot ik om alvast in de vakantiestemming te komen en ging verhaal halen bij de passantenkade.
De passantenkade vroeger en nu
In de archieven van onze Watersportvereniging De Muyen stuitte ik op een stukje geschiedenis uit 1973, waarin wordt beschreven dat het jaagpad altijd al aantrekkingskracht heeft gehad voor passerende watersporters. Aanvankelijk werden de meeste aanlegplaatsen het hele seizoen door vaste recreanten bezet. Er bestond al wel een kadegeldregeling, maar het ophalen van dat geld was voor de gemeente economisch niet haalbaar. De Watersportvereniging De Muyen nam destijds de incasso voor haar rekening tegen een percentage van het totale bedrag. Het werd een succes, er kwam doorstroming bij de aanlegplaatsen en ook een inkomen voor de watersportvereniging. Tot 2018 is er op deze manier kadegeld gelopen, waarbij de leden van de vereniging ook gelijk zorgden voor een warm welkom voor de vakantiegangers en functioneerden als een soort wandelend VVV kantoor, met tips wat er te doen was in de omgeving; er was altijd tijd voor een praatje of een goed gesprek. Inmiddels wordt de betaling al een aantal jaar via een app geregeld. Maar de mogelijkheid tot een praatje is er gelukkig zeker nog, zo bleek uit de warme ontvangst die ik kreeg toen ik langs de aangemeerde boten wandelde.
Loenen als (tussen)bestemming
Hennie was net bezig zijn touwen los te halen, de andere boot met vrienden met wie hij hier een aantal dagen had vertoefd lag al klaar voor de brug: “ik kan helaas maar even kletsen, want we gaan weer door naar onze volgende bestemming en de brug gaat zo open”. Gevraagd naar de bestemming Loenen aan de Vecht vertelde hij dat ze hier al jaren komen. Een fijne plek om aan te meren in een prachtig dorp van waaruit we met de fiets de omgeving kunnen bewonderen. “Want wat is het hier mooi, dat groen, het water en die geweldige mooie huizen langs de Vecht”. Ook de winkels werden benoemd, zoals een supermarkt en een bakker voor de dagelijkse boodschappen. “En vergeet de terrasjes en restaurantjes niet, want we hoeven als we hier zijn niet te koken en kunnen genieten voor elk wat wils.” We zwaaiden terwijl hij zijn pad vervolgde richting Utrecht via nog een tussenstop in Vinkeveen.
Puur geluk
Verderop lag een “le Boat”, een soort grote camperboot op het water die mensen voor hun vakantie kunnen huren. Daarmee kun je via de waterwegen verschillende plaatsen aandoen. Ik kwam in gesprek met de Duitse “kapitein”, die net een eerste dag gevaren had en blij was dat hij heelhuids was aangemeerd en hier een tussenstop kon maken. Zijn vrouw had liever in de haven gelegen met douchefaciliteiten, maar dat hadden ze niet gehaald. Loenen was voor hen een pitstop, want ze waren van tevoren niet bekend met het dorp en waren ook niet van plan hier langer te blijven. Het was puur geluk op weg naar hun volgende reisbestemming.
Charme van Loenen
Terwijl ik verder wandelde kwam ik een heer met een broodzakje tegen en vroeg hem of hij hier ook met de boot op vakantie was. We maakten kennis en Kees en ik wandelden al pratend samen naar zijn boot, alwaar zijn vrouw Marianne ons verwelkomde. Ik werd uitgenodigd om het gesprek voort te zetten op de boot en er werd me een stukje vers desembrood aangeboden dat hij net bij “de nieuwe bakker” (Boulangerie Chris) had gekregen om te proeven. “We komen al jaren in Loenen aan de Vecht in de zomer en blijven hier dan gezellig slapen aan de passantenkade. De afgelopen paar jaar hebben we overgeslagen en nu we hier weer zijn moesten we wel even wennen. Wat ons opviel was dat het hier ineens wel heel strakgetrokken is. Een aantal huizen zijn nieuw en/of uitgebouwd, de heggen zijn gesnoeid en de tuinen zijn keurig ontworpen. Het is weinig mysterieus. Geen vervallen muurtjes, scheve luiken of kneuterige winkeltjes. Bijna te perfect. En dat is voor ons juist de charme van Loenen aan de Vecht, een prachtig en karakteristiek dorp, waar de tijd soms stil lijkt te hebben gestaan als je door de dorpsstraat richting de kerk wandelt. Met hier en daar ook nog wat kneuterigs. We kregen vrienden uit Hilversum op bezoek en hebben een prachtige tocht over de Vecht gemaakt. En in de omgeving gefietst. Je ligt hier natuurlijk nog steeds fantastisch, supermarkt op loopafstand. Het is een beetje dubbel. We zien vanuit onze boot van alles langskomen; mensen met honden die strak doorlopen en niets lijken te zien van hun omgeving. En moeders met kinderen die we zien genieten en die vriendelijk hallo zeggen.”
Tips voor de toekomst
“Nog tips voor de lezers van LoenensNieuws?“ vroeg ik. “Het lijkt hier wel een beetje ‘klein Amsterdam’ te worden, vroeger was het meer Loenen. Alsof de historie zich herhaalt. De rijke kooplieden uit Amsterdam kwamen hier vroeger ook naartoe om de stad te ontsnappen. Maar schiet niet door, probeer geen kopie te worden maar blijf authentiek Loenens. Het imperfecte maakt het ontspannen, interessant en charmant. Een beetje kneuterigheid geeft juist die goede sfeer en schoonheid. Probeer het dorpse te behouden, koester het oude en omarm het nieuwe. En blijf elkaar ook goedendag zeggen.”
Vervolg van de reis
Gevraagd naar de verdere reisplannen kreeg ik mee dat de reis gestart was in Dordrecht en dat ze via Rhenen, de Lek, de Neder-Rijn bij Arnhem, via de Gelderse IJssel naar Doesburg waren gevaren, een authentiek plaatsje met een leuke sfeer en mooie musea. Van daaruit via Zutphen naar Wijke (op familiebezoek bij tante Gonny die 90 jaar werd) en toen via de Randmeren en Weesp naar Loenen. “En van Loenen gaan we weer door naar Utrecht en dan via Oudewater weer richting huis. Met de boot kan je in Nederland overal komen”. Fijne vakantie!
Maaike van Leeuwen
